Bezoek voor zr. Petronella

Op 9 november kreeg zr. Petronella bezoek van dhr. en mevr.  Tjeerdsma uit Nijverdal. Zij zijn beiden als vrijwillig(st)er heel nauw betrokken bij het dekenproject aldaar. Zr. Petronella was op de hoogte van hun komst, maar wat was zij verrast toen bleek dat ze een lekkere taart mee hadden gebracht. Deze taart was ter ere van het feit dat  het dekenproject 30 jaar bestaat. Daar hebben we in een vorig artikel over bericht.

Deze taart werd gezamenlijk, met alle zusters en andere bewoners van huize d’Alzon genuttigd. Hij smaakte opperbest!

Daarna lieten dhr. en mevr. Tjeerdsma nog een dvd omtrent het dekenproject zien, wat voor iedereen erg interessant was. Het was vooral voor zr. Petronella een hele mooie en waardevolle morgen en een heel warm weerzien.

 

 

 

Dekenproject Nijverdal bestaat 30 jaar

Onlangs kregen wij vanuit Nijverdal bericht dat het dekenproject, dat opgericht is door zr. Petronella, op 8 november 2018 al dertig jaar bestaat.

Wat ooit opgestart is door zr. Petronella als het “Dekenproject” om te voorzien in dekens op de Filipijnen en in diverse Oostbloklanden,is heden ten dage nog steeds een bloeiend en boeiend project.

Er werken nu ongeveer 80 vrijwilligers mee aan dit project, verdeeld over 8 groepen, vier dagen per week. Elke vrijwilligster heeft haar eigen doos, waarin ze haar materiaal bewaart en de deken waar ze mee bezig is. Daarom staat er ook een indrukwekkende hoeveelheid dozen. 60 vrijwilligers werken in het lokaal van het Dekenproject, de rest thuis in verband met hun hoge leeftijd.

Veel van deze thuiswerkers haken of breiden, o.a. dekens, sjaals, mutsen en omslagdoeken in allerlei kleuren. Voor alles is men afhankelijk van giften, want omdat ze geen stichting of zoiets zijn, komen ze niet in aanmerking voor subsidie. De gemeente helpt gelukkig wel en er zijn ook veel bedrijven, middenstanders en particulieren die de vrijwilligers van de nodige zaken voorzien. De vulling krijgen ze bijvoorbeeld van een matrassenfabrikant en veel particulieren leveren resten breigaren in.

Het gaat niet alleen om dekens naaien, het sociale aspect is minstens zo belangrijk. De vrijwilligers eten soms bij elkaar en delen lief en leed, zelfs  vluchtelingen komen er, in eerste instantie om Nederlands te leren, en ook zij worden opgenomen in de groep.

Om het dertigjarig bestaan te vieren zijn de vrijwilligers van het dekenproject bij de Rijssense Oost Europa Commissie in Rijssen op bezoek geweest. Ze kregen hier uitleg en er werd verteld waar de dekens die in Nijverdal gemaakt worden, naar toe gaan.

Hieronder enkele foto’s van dat bezoek.

 

Jaarlijkse herdenking overleden zusters

Op zaterdagmiddag 6 oktober  2018 vond de jaarlijkse herdenking van onze overleden medezusters plaats in ons klooster.

Sinds vorig jaar (2017) wordt de H.Mis ter nagedachtenis aan onze zusters niet meer in de parochiekerk van Hulsberg gehouden, maar in onze eigen kloosterkapel.  Dit jaar mochten we maar liefst zo’n 60 familieleden of vrienden van overleden zusters verwelkomen.

De H. Mis begon om 14.00 u en werd voorgegaan door pater G. van den Beuken, die zorgde voor een eerbiedige en waardevolle viering, met mooie woorden voor degenen die niet meer onder ons zijn en die nog vaak gemist worden.

Na de H. Mis werd er gezamenlijk koffie of thee gedronken, met een broodje en vlaai om de inwendige mens te versterken. Het werd een gezellig weerzien met familieleden, waarin oude herinneringen opgehaald werden. Veel familieleden bezochten na afloop het kerkhof, om hun overleden zus of tante een groet te brengen.


Overlijden zr. Emmanuella

Op 24 augustus 2018 is zr. Emmanuella van Hooff op 99-jarige leeftijd overleden in huize d’Alzon.

Zij werd als Anny van Hooff geboren als tweede dochter uit een katholiek gezin: een hechte familie met één zoon en zes dochters. Na de middelbare school heeft ze tien jaar op kantoor gewerkt en in het weekend ging ze helpen bij een groot en arm gezin. Ze kwam steeds voorbij een kerk en liep er even binnen. Daar leerde zij haar roeping kennen. Haar oudste zus en haar broer waren reeds in het klooster. Op 31 mei 1945 kwam ze naar Hulsberg. Ze was toen 26 jaar. Het begin was moeilijk. In het noviciaat deden allen huishoudelijk werk. Dat vond ze moeilijk, daar ze dat niet gewend was. Ze zag het als Gods wil en deed in stilte en met veel moed haar werk. Na haar professie ging ze naar Echt om te studeren voor onderwijzeres. Ze is 26 jaar onderwijzeres geweest en daarbij was ze voor de Nederlandse Provincie econoom, hetgeen ze 31 jaar heeft gedaan. Ze trad nooit op de voorgrond, maar deed haar werk zo goed ze kon. De armste kinderen had ze het liefst, vooral degenen die thuis veel te kort kwamen.

Op 60 jarige leeftijd ging ze met pensioen, het schrijfwerk werd haar teveel. Ze kwam weer vast in Hulsberg wonen en deed nog enkele jaren haar werk als provinciaal econome, maar in 1996 stopte ze ook hiermee. Desondanks was ze tot enkele maanden geleden altijd bezig: op de computer, aan het haken, postzegels en medailles verzamelen, luisteren naar Radio Maria en melodica spelen. De Eucharistie was voor haar het voornaamste: de bron waarvan zij iedere dag leefde en waaruit zij de kracht kreeg voor haar religieuze leven. Met haar familie had zij steeds een goed contact. Zij genoot intens van de momenten waarop ze bezoek kreeg van haar zussen of neven en nichten.

Dit zijn haar woorden: “Dank aan allen, die goed voor me zijn geweest. Alle zusters, mijn zussen en familie, het personeel van “Huize D’Alzon” voor alle zorg aan mij besteed. Veel heb ik aan u allen te danken”.

Processie in kloostertuin

Hulsberg, 10 juni 2018

Sacramentsprocessie.

 

Enige tijd geleden werd ons vanuit het kerkbestuur gevraagd of het mogelijk was om in onze kloostertuin de Sacramentsprocessie te houden. Wegens de afbraak van het Panhuys, waar andere jaren de Eucharistieviering plaats vond.

Wederzijds werd de tuin bekeken en de plaats voor  het altaar en de stoelen. Voor de processie zou de kloostertuin ideaal zijn.

De voorbereidingen werden getroffen en op zondag 10 juni was het zover.

Om 10.30u trok de Processie  de kloostertuin in met muziek en drumband, heel feestelijk.

Nadat de verschillende koren, fanfares , gemeentebestuur, verenigingen en overige belangstellenden hun  plaats hadden ingenomen kon de Eucharistieviering  beginnen met een hartelijk welkomstwoord van kapelaan Amal.

De communiekinderen droegen  gezamenlijk een rozenkrans, gemaakt van ballonnen. De rozenkrans was het thema als voorbereiding van de Eerste H. Communie en de hele mensheid. Tijdens de viering zweefde de ballonnen-rozenkrans met de wind mee voor de bomen. Het was een prachtig gezicht tijdens deze viering.

 

De Eucharistieviering was sfeervol met zang en muziek. De preek deed iedereen goed “Gods grote liefde voor alle mensen, daarvoor heeft Hij zichzelf gegeven”.Er was een sfeer van aandacht en gebed.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De versiering in de tuin was bijzonder mooi. Gele en witte roosjes, mede gemaakt door onze zusters, zo’n 300 tot 400 stuks. Het oorlogsmonument was ook rijk versierd, een feestelijke binnenkomer.

De weersomstandigheden waren zeer goed, het was wel wat bewolkt, maar een aangename temperatuur en droog. Alle zusters waren aanwezig op deze schitterende plek.

Om 11.45u was de Eucharistieviering ten einde. Na de zegen ging de processie naar de kerk, om daar deze plechtigheid af te sluiten.

We kunnen terug zien op een prachtige, zinvolle Sacramentsprocessie in onze schitterende kloostertuin, samen met de Hulsbergse gemeenschap. Met dank aan alle vrijwilligers die zich hebben ingezet om alles te verzorgen. Moge deze dag een herinnering blijven van gemeenschappelijke beleving van Gods overgrote liefde voor ieder van ons.