Missie Zusters Oblaten van de Assumptie

Laat die kinderen, houd ze niet tegen, want  het Koninkrijk van de hemel behoord toe aan wie is zoals zij.….

Zuster Clementine (Klazina van Velden),  werd geboren in Amsterdam op 20 december 1928 en overleed te Heerlen 2 april 2024.

Zuster Clementine was 72 jaar Missiezuster Oblate van de Assumptie. Op 28 maart 2019 hebben we in de kapel van “Regina Pacis” afscheid van haar genomen en haar te rusten gelegd op ons kloosterkerkhof te Hulsberg.

Zuster Clementine kwam uit een gezin van 9 kinderen, 6 jongens en 3 meisjes. Op 11jarige leeftijd overleed haar moeder plotseling, en vanaf toen werd het leven voor het gezin heel anders. Omdat haar vader de zorg van 9 kinderen niet alleen aan kon, ging zuster Clementine met 4 broers en haar jongste zusje naar het kindertehuis in het Maagdenhuis te Amsterdam, dat gerund werd door de Zusters van Liefde.  Tot haar 17^e jaar heeft zij in dit kindertehuis veel zorg op zich genomen voor de kleuters. In 1946 ging zij weer terug naar haar vader, die in datzelfde jaar op haar verjaardag stierf. Zuster Clementine ging toen 1,5 jaar in betrekking met de zorg voor 11 kinderen.

In 1948 trad zij in bij de congregatie van de Zusters Oblaten van de Assumptie in Hulsberg. Haar levenskeuze was te gaan werken in de missie of in gezinnen. Maar weer kwam zij te werken met kinderen want vanaf haar postulant-zijn heeft zij voor de klas gestaan. Dit begon op de St. Jozef school in Hulsberg, daarna volgden o.a. Nijverdal, Doenrade en Merkelbeek. Tenslotte kwam zij in Bergeijk, waar ze 21 jaar met grote toewijding op de school heeft gewerkt. Een groot deel van haar leven heeft zij zich dus ingezet voor kinderen, in haar laatste levensfase kwam dit ook steeds weer naar boven. Nadat ze gestopt was in het onderwijs, werd haar gevraagd om voor de Congregatie naar Parijs te gaan om zitting te nemen in het generaal Bestuur. Dit was vanwege de taal een zware taak voor haar, maar ze heeft dit met volle overtuiging gedaan.

Zuster Clementine zag haar leven als een gave, dit kreeg ze mee van haar gelovige ouders. Het uiteenvallen van het gezin, de oorlog en de tijd in het Maagdenhuis hebben grote invloed gehad op haar verdere leven. Steeds weer kwamen die verhalen boven.

Ze zag het als Gods opdracht om in vrijheid de liefde naar elkaar waar te maken. Dit met de gaven en opgaven van iedere dag. Belangrijk vond ze het om te luisteren naar anderen en respect te hebben voor hun gedrag, vooral voor kwetsbare mensen in hun laatste periode van hun leven. Het was haar apostolaat om in huize d’Alzon zich te bekommeren om de medebewoners, hen dat stukje aandacht te geven, waarvoor de zorg, volgens haar, geen tijd voor had. Iedere dag was Zuster Clementine in de kapel te vinden, niet alleen voor de H. Eucharistie, maar ook voor haar persoonlijk gebed, waarin ze haar rust vond.

Zuster Clementine vond het moeilijk om hulp te accepteren, laat staan om hulp te vragen. Liever deed zij alles zoveel mogelijk zelfstandig en dit is haar tot op hoge leeftijd gelukt. Maar op het laatst ging haar gezondheid snel achteruit en heeft zij de Heer gebeden om haar te komen halen. Deze wens is de nacht na Pasen (2^e Paasdag) vervuld en in alle rust is zij vredig ingeslapen. Zuster Clementine, bedankt voor alles wat U voor ons heeft gedaan en betekend. Wij zeggen dank aan allen die haar met liefde hebben omringd en verzorgd.

Z

Zr. Francisca overleed op 94-jarige leeftijd in Heelsum op 13 maart 2021. Haar uitvaart en begrafenis vonden plaats in besloten kringen op 18 maart 2021.

Zr. Francisca werd geboren in Nijverdal als Maria Hendrika Poppe op 28 oktober 1926. Van jongs af aan wist ze dat ze haar leven wilde wijden aan God, het geloof en aan de kerk. Ze wist wat ze wilde, ging recht op haar doel af en wond geen doekjes om haar mening. Dat maakte haar zo betrouwbaar. Ze heeft in verschillende huizen van de congregatie gewerkt, waarvan de laatste veertig jaar in Heelsum.  De belangen van kinderen en ouderen hadden haar bijzondere aandacht en maakten haar strijdbaar als die in het gedrang kwamen. Zorgzaamheid en toewijding sierden haar werkzaamheden, meeleven en betrokkenheid maakten haar geliefd bij de mensen. Talloze zieke of eenzame ouderen zocht ze op en konden rekenen op haar attentie en gebed. Haar doorzettingsvermogen was onverwoestbaar. Zo lang ze  nog iets voor de ouderen in Beekdal kon betekenen wilde ze niet terug naar het moederhuis in Hulsberg om te genieten van een welverdiende rust. Niets doen was haar een gruwel. Zuster Francisca wilde zich graag bewijzen; dat maakte haar zo dienstbaar. Ze haalde haar energie uit het geloof, het evangelie en het gebed. De rozenkrans kon je ook vaker bidden dan één keer per dag. Zo leefde ze in harmonie met God en de mensen, heel bescheiden als een kleine dienstmaagd des Heren. Haar ijver voor de eredienst was groot. De eucharistie was haar heilig, bron van genade, dagelijks brood voor                onderweg.

Bijna 75 jaar heeft ze haar congregatie, de kerk en vooral kwetsbare mensen gediend. Het heeft haar en vele anderen heel gelukkig gemaakt. We zijn haar dankbaar. Moge zuster Francisca nu rusten in vrede bij God.

Zr. Pia overleed op 5 maart 2021 in huize d’Alzon in de leeftijd van 95 jaar. Haar uitvaart en begrafenis vond plaats op 12 maart 2021 in besloten kring.

Zr. Pia werd op 22 december 1925 geboren in Nieuw Heeten als Johanna Maria Gerritsen, in een gezin van 11 kinderen. Ze trad in bij de zusters Oblaten in Hulsberg, nadat ze als jong meisje veel in de gezinnen had gewerkt. Na de vorming in het noviciaat mocht zr. Pia naar Congo, waar ze 4 jaar voor de weeskinderen heeft gezorgd, iets wat ze met veel toewijding heeft gedaan. Ze moest vanwege de opstand in Congo vluchten en kwam weer terug naar Nederland. Na haar eeuwige gelofte op 11 februari 1962 kreeg ze de zending om in “Huize Assumptie” voor de keuken te zorgen. Ook zorgde ze mee voor de bejaarden en volgde de opleiding bejaardenzorg. Ze mocht de koksopleiding doen, waarvoor ze glansrijk slaagde. In 1978 ging ze naar Nijverdal voor de keuken en om mee te zorgen voor de ex-psychiatrische patiënten. Voor hen heeft ze veel betekend. Later kwam ze weer terug naar Hulsberg voor de keuken en maakte ze de bouw van “huize d’Alzon” mee. Het was een drukke tijd met veel aanpassingen. Toen de eerste zusters daar hun intrek namen, nam zij de slaapdienst voor haar rekening en overdag hielp ze waar nodig was. Zelf zei zr. M.Pia: “De rode draad in mijn leven is altijd                                                                   het gebed geweest en mijn geloof”. Op tijd in de kapel zijn om samen met haar medezusters te bidden                                                                 was belangrijk voor haar.

Zr. Pia was een voorbeeld voor velen!

Bedankt zr. Pia, voor alles wat u hebt gedaan en betekend.