Missie Zusters Oblaten van de Assumptie

Zr. Francisca overleed op 94-jarige leeftijd in Heelsum op 13 maart 2021. Haar uitvaart en begrafenis vonden plaats in besloten kringen op 18 maart 2021.

Zr. Francisca werd geboren in Nijverdal als Maria Hendrika Poppe op 28 oktober 1926. Van jongs af aan wist ze dat ze haar leven wilde wijden aan God, het geloof en aan de kerk. Ze wist wat ze wilde, ging recht op haar doel af en wond geen doekjes om haar mening. Dat maakte haar zo betrouwbaar. Ze heeft in verschillende huizen van de congregatie gewerkt, waarvan de laatste veertig jaar in Heelsum.  De belangen van kinderen en ouderen hadden haar bijzondere aandacht en maakten haar strijdbaar als die in het gedrang kwamen. Zorgzaamheid en toewijding sierden haar werkzaamheden, meeleven en betrokkenheid maakten haar geliefd bij de mensen. Talloze zieke of eenzame ouderen zocht ze op en konden rekenen op haar attentie en gebed. Haar doorzettingsvermogen was onverwoestbaar. Zo lang ze  nog iets voor de ouderen in Beekdal kon betekenen wilde ze niet terug naar het moederhuis in Hulsberg om te genieten van een welverdiende rust. Niets doen was haar een gruwel. Zuster Francisca wilde zich graag bewijzen; dat maakte haar zo dienstbaar. Ze haalde haar energie uit het geloof, het evangelie en het gebed. De rozenkrans kon je ook vaker bidden dan één keer per dag. Zo leefde ze in harmonie met God en de mensen, heel bescheiden als een kleine dienstmaagd des Heren. Haar ijver voor de eredienst was groot. De eucharistie was haar heilig, bron van genade, dagelijks brood voor                onderweg.

Bijna 75 jaar heeft ze haar congregatie, de kerk en vooral kwetsbare mensen gediend. Het heeft haar en vele anderen heel gelukkig gemaakt. We zijn haar dankbaar. Moge zuster Francisca nu rusten in vrede bij God.

Zr. Pia overleed op 5 maart 2021 in huize d’Alzon in de leeftijd van 95 jaar. Haar uitvaart en begrafenis vond plaats op 12 maart 2021 in besloten kring.

Zr. Pia werd op 22 december 1925 geboren in Nieuw Heeten als Johanna Maria Gerritsen, in een gezin van 11 kinderen. Ze trad in bij de zusters Oblaten in Hulsberg, nadat ze als jong meisje veel in de gezinnen had gewerkt. Na de vorming in het noviciaat mocht zr. Pia naar Congo, waar ze 4 jaar voor de weeskinderen heeft gezorgd, iets wat ze met veel toewijding heeft gedaan. Ze moest vanwege de opstand in Congo vluchten en kwam weer terug naar Nederland. Na haar eeuwige gelofte op 11 februari 1962 kreeg ze de zending om in “Huize Assumptie” voor de keuken te zorgen. Ook zorgde ze mee voor de bejaarden en volgde de opleiding bejaardenzorg. Ze mocht de koksopleiding doen, waarvoor ze glansrijk slaagde. In 1978 ging ze naar Nijverdal voor de keuken en om mee te zorgen voor de ex-psychiatrische patiënten. Voor hen heeft ze veel betekend. Later kwam ze weer terug naar Hulsberg voor de keuken en maakte ze de bouw van “huize d’Alzon” mee. Het was een drukke tijd met veel aanpassingen. Toen de eerste zusters daar hun intrek namen, nam zij de slaapdienst voor haar rekening en overdag hielp ze waar nodig was. Zelf zei zr. M.Pia: “De rode draad in mijn leven is altijd                                                                   het gebed geweest en mijn geloof”. Op tijd in de kapel zijn om samen met haar medezusters te bidden                                                                 was belangrijk voor haar.

Zr. Pia was een voorbeeld voor velen!

Bedankt zr. Pia, voor alles wat u hebt gedaan en betekend.

Op 2 juli 2020 is zr. Laurentia in huize d’Alzon overleden in de leeftijd van 96 jaar. Haar uitvaartmis en begrafenis op het kloosterkerkhof vond  ( vanwege de Coronamaatregelen) in besloten kring plaats op 7 juli 2020.

Zr. Laurentia werd op 2 maart 1924 in Voerendaal geboren als Johanna Gertruda Theresia Smeets. Zij trad op 14 augustus 1943 in bij de missiezusters Oblaten van de  Assumptie. De eerste jaren werkte zij in de verzorging in Doenrade, maar in 1956 werd zij gevraagd om naar Amerika te gaan, waar zij voor de paters Assumptionisten in Worcester werkte en in het bisschopshuis. Na 20 jaar kwam zij terug naar Nederland en later vertelde zij vaak dat dit haar mooiste jaren waren geweest. De overgang van Amerika naar Nederland was groot, maar vanuit haar gebedsleven en groot vertrouwen vervulde ze hier vele taken. Zo was ze overste in Nijverdal en werkte ze in de keuken in Baarlo, Hulsberg en Boxtel. Ze deed haar taken met grote toewijding, al was het niet altijd gemakkelijk. Zij had een diep gebedsleven en vond er de kracht voor het leven van elke dag. Haar congregatie was haar dierbaar, nooit ontbrak ze bij welke oefeningen dan ook. Blij was ze in “Huize d’Alzon” te zijn, dankbaar voor alle zorg die ze kreeg. Ze had interesse voor iedereen en deed aan alles mee. Ze was blij als ze bezoek kreeg, al liet ze het niet altijd blijken. Haar aandacht ging uit naar anderen, niet naar zichzelf, want ze wilde het liefst zo weinig mogelijk aandacht trekken en zeker niet op de voorgrond staan. Een gelovige, bescheiden en eenvoudige zuster is van ons heengegaan.

Zr. Laurentia, bedankt voor alles wat u heeft gedaan.

Op 13 december 2019 is zr. Martina van Uijtregt in huize d’Alzon overleden in de leeftijd van 95 jaar. Zij werd op 19 december te rusten gelegd op ons kloosterkerkhof.

Zr. Martina, geboren als Lisa van Uijtregt, kwam uit een gezin van 9 kinderen, waarvan zij de oudste was. Ze trad op 22-jarige leeftijd in bij de Missiezusters Oblaten van de Assumptie. Na haar eerste gelofte ging ze studeren voor kleuterleidster en heeft dit beroep op verschillende plaatsen uitgeoefend. Ze begon en eindigde hiermee in Bergeijk, waar ze op 54-jarige leeftijd stopte als kleuterleidster, om plaats te maken voor jongeren.

Bij zr. Martina stond dienstbaarheid voor de medemens centraal, ze probeerde altijd te zorgen dat het de ander aan niets ontbrak. Ze had aandacht voor iedereen, ook juist voor de eenvoudige mensen en voor daar waar nood groot was.

Ze maakte snel en goed contact met iedereen, had altijd een goed woord over en maakte graag grapjes. Ze was een gemeenschapsmens en was dus graag te midden van andere zusters en genoot in stilte.

Hoewel ze erg van het leven hield, moest ze accepteren dat ze steeds meer lichamelijke beperkingen kreeg en dat het onvermijdbare einde ook voor haar naderde. Ze ontving de Sacramenten van de zieken in het bijzijn van haar medezusters en enkele dagen erna overleed zij, in het bijzijn van haar zus.

Dank aan allen die haar met zoveel liefde en zorg hebben omringd.

Zr. Martina, bedankt!