In memoriam zr. Martina

 

 

Op 13 december 2019 is zr. Martina van Uijtregt in huize d’Alzon overleden in de leeftijd van 95 jaar. Zij werd op 19 december te rusten gelegd op ons kloosterkerkhof.

Zr. Martina, geboren als Lisa van Uijtregt, kwam uit een gezin van 9 kinderen, waarvan zij de oudste was. Ze trad op 22-jarige leeftijd in bij de Missiezusters Oblaten van de Assumptie. Na haar eerste gelofte ging ze studeren voor kleuterleidster en heeft dit beroep op verschillende plaatsen uitgeoefend. Ze begon en eindigde hiermee in Bergeijk, waar ze op 54-jarige leeftijd stopte als kleuterleidster, om plaats te maken voor jongeren.

Bij zr. Martina stond dienstbaarheid voor de medemens centraal, ze probeerde altijd te zorgen dat het de ander aan niets ontbrak. Ze had aandacht voor iedereen, ook juist voor de eenvoudige mensen en voor daar waar nood groot was.

Ze maakte snel en goed contact met iedereen, had altijd een goed woord over en maakte graag grapjes. Ze was een gemeenschapsmens en was dus graag te midden van andere zusters en genoot in stilte.

Hoewel ze erg van het leven hield, moest ze accepteren dat ze steeds meer lichamelijke beperkingen kreeg en dat het onvermijdbare einde ook voor haar naderde. Ze ontving de Sacramenten van de zieken in het bijzijn van haar medezusters en enkele dagen erna overleed zij, in het bijzijn van haar zus.

Dank aan allen die haar met zoveel liefde en zorg hebben omringd.

Zr. Martina, bedankt!

 

In memoriam zr. Irene

Op 28 maart 2019 hebben we in onze kloosterkapel afscheid genomen van zr. Irene Claas en haar te rusten gelegd op ons kerkhof.

Zr. Irene is opgegroeid in een gezin met nog 4 broers en 7 zussen en de band met haar familie is steeds heel hecht gebleven. Op 15 augustus 1944 trad ze in bij de Missiezusters Oblaten van de Assumptie, in het klooster “Regina Pacis”in Hulsberg en kreeg ze de naam zr. Irene ( Vrede).

Zr. Irene streefde naar perfectie in alles wad ze deed, in haar werk als onderwijzeres gaf ze de kinderen mee wat maar mogelijk was. Na 25 jaar onderwijzeres te zijn geweest, werd ze gevraagd om naar Brazilië te gaan waar ze 8 jaar werkte in de catechese, gezinsadoptie  en laten in het kindertehuis in Andradas.  Voor de Congregatie had zij een grote toewijding; de geschriften van de Stichters waren haar dierbaar en ze was heel goed op de hoogte van wat er speelde in de Congregatie wereldwijd. Ze had een talenknobbel, waardoor ze veel uit het Frans vertaald heeft voor haar communiteit.

Zr. Irene was iemand waar je niet omheen kon, ze was eerlijk in haar kritiek naar anderen, maar waardeerde het des te meer als men ook eerlijk naar haar toe was. Zij had een zwakke gezondheid, maar een sterk doorzettingsvermogen, wat er toe geleid heeft dat ze de laatste jaren, ondanks valpartijen, toch steeds weer wist op te krabbelen. Na de laatste val knapte ze echter  niet goed op en ging ze in een rap tempo geestelijk en lichamelijk achteruit. Ze was al een hele tijd klaar om dit aardse leven te verlaten en gelukkig heeft de Heer haar rond het middaguur op  22 maart tot zich geroepen, waar zij voorgoed gelukkig kan zijn bij haar familie en medezusters die haar zijn voorgegaan.

We zeggen dank aan allen die zr. Irene met liefde hebben verzorgd en omringd.

Prinselijk bezoek in huize d’Alzon

Op woensdagmiddag 27 februari kregen de zusters en bewoners van huize d’Alzon hoog bezoek. Het prinsenpaar van carnavalsvereniging de Beumerwalders van Hulsberg, Prins Roger 3e en Prinses Ilona, kwamen op bezoek. Samen met enkele leden van de raad van elf deden ze  rond 15.00u hun opwachting. Inmiddels zaten de bewoners, verkleed met leuke hoedjes en boa’s, al vol spanning te wachten.  Er werd  gezamenlijk koffie gedronken en er werden leuke anekdotes verteld.

Natuurlijk werden er ook foto’s gemaakt!

Bij het afscheid nemen werd de vervolgafspraak al gepland: de volgende dag zou het prinsenpaar terugkomen om een worst te brengen naar de zusters, zodat deze voor goed weer konden bidden.

Zo gezegd, zo gedaan. Op donderdagmiddag kwamen Roger en Ilona met een dikke cervelaatworst. Deze werd officieel overhandigd aan zr. Anita. De dagen erna werd er extra gebeden door de zusters, maar op maandagochtend 4 maart leek het even of dit nog niet genoeg was geweest, want het regende en het stormde zelfs een beetje.  Echter; de zusters hadden wel zeker hun best gedaan want ’s middags, ten  tijde van de optocht, was het droog!!

ALAAF voor prins Roger 3e en prinses Ilona!

Nieuws over het dekenproject zuster Petronella

Omdat zr. Petronella binnenkort jarig is, kreeg zij vanuit Nijverdal een brief waarin geschreven wordt over de nieuwe ontwikkelingen omtrent het dekenproject. Het bedrijf Sallandse wegenbouw heeft materialen gesponsord voor het aanleggen van een  tegelpad langs het gebouw van het Dekenproject.
Vrijwilligers hebben het pad gelegd en nu hebben de gebruikers van rolstoelen en rollators makkelijker toegang tot het gebouw.

Verder zijn de vrijwilligers druk bezig met spullen te maken om te verkopen, om zodoende geld in te zamelen voor het kopen van een nieuw schuurtje. Ze hopen natuurlijk dat er misschien een sponsor komt, die het materiaal levert voor het schuurtje, of misschien een hele schuur.

Wij wensen alle vrijwilligers van het dekenproject veel succes en hopelijk komt de schuur er binnenkort!

In Memoriam zr. Felicitas

Op 19 november 2018 is onze medezuster zr. Felicitas na een kort ziekbed overleden.
Hieronder volgt een kort in memoriam.

Ze werd geboren in Nijverdal op 25 juni 1936 als Maria Johanna Filart en groeide op in een goed gelovig gezien met nog 4 zussen en 1 broer. Na haar schooltijd werkte ze enkele jaren in een naaiatelier.
Op 5 september 1958 trad ze in bij de Missiezusters Oblaten van de Assumptie, in klooster Regina Pacis te Hulsberg en ze kreeg de naam zr. Felicitas. Na haar postulaat en noviciaat was haar eerste missie naar Worcester in Amerika, om bij de paters Assumptionisten in de keuken te gaan helpen. Dit was een fijne tijd voor haar. In 1965 kwam ze terug uit Amerika. Na haar eeuwige gelofte in maar 1966 mocht ze in het noviciaat de novicen tot steun zijn.
Na de sluiting van het noviciaat ging ze in Nijverdal een opleiding volgen voor de bejaardenzorg. Hierna was ze werkzaam in het Panhuys, huize Assumptie, in Nijverdal en in Heelsum.
Ze werd overste in het huis van Nijverdal, waar ze ook bezoeken aflegde aan eenzame bejaarden en ze mee hielp in de zorg voor terminale patiënten. Toen het huis in Nijverdal in 2006 gesloten werd, heeft zij daar veel moeite mee gehad. Ze koos om weer terug naar Hulsberg te komen, waar ze veel zorg had voor het wel en wee van haar medezusters. Ook heeft ze met veel toewijding de kapel verzorgd. Hier was zij vaak te vinden voor stil gebed, waar ze de kracht vond om altijd dienstbaar te zijn voor iedereen. Zr. Felicitas had altijd een woordje voor degene die ze tegenkwam. Liever praatte ze met de ander, dan dat ze over zichzelf praatte.
Haar ziek zijn heeft ze waarschijnlijk lang met zich mee gedragen, hier wilde ze niet graag aan toegeven. Toen het niet meer ging en bleek dat ze ernstig ziek was, heeft ze zich overgegeven en gaandeweg van iedereen afscheid genomen.
In alle rust en stilte heeft zij ons op de ochtend van 19 november verlaten om haar intrek te nemen in de woning die God voor haar heeft bereid.
Zr. Felicitas, bedankt voor alles wat U voor iedereen heeft gedaan en betekend.